jaar | 2000
plaats | Venlo
categorie | wonen
ARA
Helaas gaat de huidige discussie over architectuur niet meer over wat architectuur is [het zijn van de architectuur], maar over hoe architectuur eruit moet zien: de collage, het image.
Architectuur zou moeten gaan over de plek; wat is er, wat gaat er gebeuren en hoe zal het de plek beïnvloeden; de interventie, de aantasting; het licht, dat steeds verandert en beïnvloedbaar is; het detail: de perfectie - de imperfectie ervan en tenslotte de materialisering.
Onze opgave voor het ontwerp van dit woonhuis was, hoe een volume te plaatsen op een grondstuk alsof het gebouw altijd op deze locatie heeft gestaan, waarbij de gegeven contourlijnen, waarlangs gebouwd diende te worden, niet bepaald zijn door de kwaliteit van de plek maar door de verkeerstechnische rooilijnen. Het huis dient dan ook niet ontworpen te worden als een object langs de weg, maar als een locatie-eigen invulling. De locatie heeft de aanwezige bomen als dankbaar gegeven. Het huis is dan ook ontworpen en georganiseerd rondom een tuin welke als invulling de bestaande bomen heeft.
Het huis is een compositie van bouwblokken met eenvoudige, sterke volumes en strenge opbouw van de gevelvlakken; volumes en openingen die als schaakstukken geschoven worden tot de juiste compositie gevonden is. De raamopeningen geven de volumes c.q. muren ritme en maat.
Het interieur is een vertaling van de organisatie van het programma van eisen tot een ruimtelijke sequentie, waarbij de indelingen zo gemaakt zijn dat het geen voorspelbare oplossing biedt. Ondanks de orthogonale ruimte-indeling van het huis, bevat het diagonale zichtlijnen in de ruimtelijke ervaring, waardoor de belevenis steeds anders is, mede door de verschillende lichtinvallen.
De architectuur die ontstaat is van een soort welke gewoonheid of banaliteit oproept, de essentie en precisie om een gebouw aan zijn locatie te verankeren en een huis te ontwerpen om thuis te komen, geen object dat op een willekeurige locatie geplaatst kan worden.
Ontwerp - Realisatie: 1999 - 2000
Adres: Dahliaweg, Venlo
Opdrachtgever: privé
Projectteam: Jo Janssen, Jeroen van Haaren, Simon Zumstein
Architectuur zou moeten gaan over de plek; wat is er, wat gaat er gebeuren en hoe zal het de plek beïnvloeden; de interventie, de aantasting; het licht, dat steeds verandert en beïnvloedbaar is; het detail: de perfectie - de imperfectie ervan en tenslotte de materialisering.
Onze opgave voor het ontwerp van dit woonhuis was, hoe een volume te plaatsen op een grondstuk alsof het gebouw altijd op deze locatie heeft gestaan, waarbij de gegeven contourlijnen, waarlangs gebouwd diende te worden, niet bepaald zijn door de kwaliteit van de plek maar door de verkeerstechnische rooilijnen. Het huis dient dan ook niet ontworpen te worden als een object langs de weg, maar als een locatie-eigen invulling. De locatie heeft de aanwezige bomen als dankbaar gegeven. Het huis is dan ook ontworpen en georganiseerd rondom een tuin welke als invulling de bestaande bomen heeft.
Het huis is een compositie van bouwblokken met eenvoudige, sterke volumes en strenge opbouw van de gevelvlakken; volumes en openingen die als schaakstukken geschoven worden tot de juiste compositie gevonden is. De raamopeningen geven de volumes c.q. muren ritme en maat.
Het interieur is een vertaling van de organisatie van het programma van eisen tot een ruimtelijke sequentie, waarbij de indelingen zo gemaakt zijn dat het geen voorspelbare oplossing biedt. Ondanks de orthogonale ruimte-indeling van het huis, bevat het diagonale zichtlijnen in de ruimtelijke ervaring, waardoor de belevenis steeds anders is, mede door de verschillende lichtinvallen.
De architectuur die ontstaat is van een soort welke gewoonheid of banaliteit oproept, de essentie en precisie om een gebouw aan zijn locatie te verankeren en een huis te ontwerpen om thuis te komen, geen object dat op een willekeurige locatie geplaatst kan worden.
Ontwerp - Realisatie: 1999 - 2000
Adres: Dahliaweg, Venlo
Opdrachtgever: privé
Projectteam: Jo Janssen, Jeroen van Haaren, Simon Zumstein
